روز جهانی کورش – روز ملی ایران
ای کورش بزرگ، تو را می ستائیم. تو نماد خرد ایرانی هستی. تو نماد اندیشه ملی ایرانیان هستی. تو نماد گفتمان ملی و فراملی ایرانیان هستی. تو نماد بلندا و ژرفای فرهنگ والای کهن ایرانی هستی. هیچکس و هیچ اندیشه و فرهنگ رهبری میهن ما، تا کنون نتوانسته به بلندای تو برافرازد. هیچکس نتوانسته مگر با ترویج خرافات و خشونت و بستن دهانها و شکستن کلک ها بر ملت ایران فرمانروایی کند. تو معیاری برای مدیریت کشوری و لشگری ایران زمین تعریف کرده ای که تا کنون کسی دستیابی به آن را نتوانسته است. تو چنان توانمندی و گستره نفوذ فرهنگی و سرزمینی برای میهن ما تعریف کردی که نه تنها هیچکس به آن عظمت دست نیافته که بسیاری رهبران گذشته بیش از نیمی از ملت و سرزمین یکپارچه تو را با بی خردی و فساد و خیانت به مرزبندیهای جدا از ایران باخته اند. تو رهبری سرزمین ایران را فرمانروایی بر دلها تعریف کردی، که تا کنون دست نیافتنی بوده است: توان بالای لشگری، همراه با فرهنگی مردم سالار، همراه با سیاست ورزی مردمی و جهان پسند. هیچ فرمانروایی در سراسر جهان و در درازنای تاریخ به بلندای تو نتوانسته رسیدن. تو حقوق مردم و بشریت را چنان تعریف کرده ای که هنوز پس از گذشت بیست و شش سده، و با وجود نهادی نوبنیاد به نام سازمان ملل متحد، و بیانیه جهانی حقوق بشر، بر پایه اندیشه حقوق بشری تو، که آن هم باز با کمک اندیشمندان ایران روزآمد و جهانی شد؛ هنوز نشده که زیاده خواهی و درنده خویی فرمانروایان نیرومند جهان از بزرگ تا کوچک مهار گردند، یا ملتهایشان در برابری و دادگری و رفاه زیست توانند کرد. تو برای دوست و دشمن بزرگ بودی و هستی، ولی امروز دشمن برای ما بزرگ است، و دوستی نداریم. شانزده سال از آن روز تاریخی، هفتم آبان ۱۳۸۶، میگذرد، که در پای آرامگاه ورجاوند تو، نامت را در میان بسی فرزندان بی تاب تو ندا دادم که: “کورش، تو هرگز نخفته ای که روح تو در وجود ما بیدار است”. و من، هر ساله تا امروز در این روز خجسته یاد تو، پدر ملت ایران، را تکرار کرده ام. ملت جوان ایران به نام و شناخت بهتر تو بیدار شد، و تو قبله گاه عاشقان ایران شدی و در دل جوان ایرانی آشوب به پا کردی. کورش بزرگ، به تو نیاز داریم. روح خود را در کسی بدم که ذره ای از مهر تو به ایران و ایرانی را در دل داشته باشد؛ و ذره ای از دریای بیکران خرد تو بهره برده باشد. باشد که میهن ما را از تاریکی اندیشه بیرون تواند آورد. تا کسی با تفکیک و تکلیف باورهایی ایرانی مردم را به اسارت ذهنی نکشاند، کسی که توان اندیشه مستقل و آزاد منشانه را از مردم نگیرد. کسی که زیارت کنندگان آرامگاه تو را که نماد عشق به سرزمین و فرهنگ میهن است با چوب و گلوله نراند و تهدید و زندانی نکند. کورش بزرگ، تو را همه جهان می ستاید، بجز آنان که سرزمین تو را با توطعه بیگانگان در چنگ گرفته اند. اگر ذره ای خرد میداشتند و ذره ای عشق به آب و خاک این سرزمین اهورایی که تو بر جای گذاشته ای می ورزیدند، اکنون تو زیارتگاه همه ایرانیان و ایرانی تباران و حتی آزادگان جهان می بودی و اینگونه در تنهایی و فراموشی و بی مهری به سر نمی بردی. و اگر ذره ای مهر ایران در دلشان می بود و ذره ای همانند بقیه جهان تو را گرامی میداشتند، امروز این روز جهانی کورش، که به همت بنیاد میراث پاسارگاد توسط بانو میرزادگی و امثال دکتر دادخواه و من در یونسکو ثبت جهانی شد، و همانگونه که من شانزده سال پیش این روز بزرگ را “روز ملی ایران” اعلام کردم، هر سال در این روز فرخنده ملی، بجای جشنی این چنینی برای زنده نگه داشتن آن، جشنی فراگیر و سراسری بر پا میشد. ما فرزندان تو همواره تلاش خواهیم کرد که این شود.
کورش زعیم، سخنرانی در مراسم بزرگداشت روز جهانی کوروش_روز ملی ایران
جبهه ملی ایران- تهران- هفتم آبان ۱۴۰۲خ، ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳م